Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Η Ισλανδία μετατρέπει τις εκπομπές άνθρακος σε πετρώματα.


Διοξείδιο του άνθρακος και υδρόθειο συλλέγονται σε έναν διαχωριστή, διαλύονται σε νερό και δρομολογούνται σε αυτό το παράπηγμα διοχετεύσεως 800 μέτρα μακρύτερα από το εργοστάσιο.
Φωτογραφία: Κέβιν Κράικ


Ένα δοκιμαστικό πόνημα εγκλώβισε υπογείως τις εκπομπές άνθρακος ενός εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενεργείας σε μόνο δύο έτη, πράγμα το οποίο ίσως να μην είναι εφαρμόσιμο σε αρκετά μέρη του κόσμου.

Τέσσερα έτη πριν μία εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικής ενεργείας στην Ισλανδία έστησε ένα φιλόδοξο έργο ώστε να εγκλωβίσει και να διατηρήσει τις εκπομπές άνθρακος εντός του βραχώδους υποστρώματος βασάλτη της νήσου.

Την Πέμπτη (9 Ιουνίου 2016), η εταιρεία ανακοίνωσε ότι πέτυχε, αναφέροντας ότι το 95% του άνθρακος αποθηκεύθηκε υπογείως στο παραγωγικό εργοστάσιο του Χετλισέιδι, κοντά στο Ρεϋκιαβίκ, το οποίο και ορυκτοποιήθηκε σε λιγότερο από δύο έτη κατόπιν της διοχετεύσεώς του στο έδαφος.

«Είναι πράγματι έναν σημαντικό αποτέλεσμα», δήλωσε ο Ρότζερ Άινες, ένας γεωχημικός στο Εθνικό Εργαστήριο Λώρενς Λίβερμορ ο οποίος δεν είχε αναμιχθεί στην όλη μελέτη. «Είναι μια μέθοδος αποθήκευσης του διοξειδίου του άνθρακος υπογείως πράγμα που πριν την παρούσα διερεύνηση πιστευόταν ότι ήταν πολύ αργό για να είναι χρήσιμο».

Όταν οι ερευνητές και οι φορείς χάραξης πολιτικής ομιλούν για την σύλληψη άνθρακος, συνήθως αναφέρονται στην εισαγωγή καθαρού διοξειδίου του άνθρακος εντός του γήινου φλοιού – ή βαθιά στον ωκεανό. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι το αέριο θα διαρρεύσει.

«Η συμβατική γνώση μας λέει ότι θα πάρει εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια να αντιδράσει ο άνθρακας με αυτούς τους βράχους», λέει ο Μάρτιν Στούτ, ένας υδρολόγος στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και συνσυγγραφέας μίας νέας μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε την Πέμπτη στην περιοδική έκδοση «Επιστήμη» (Science). Μα υπήρχαν αποδείξεις πως υπό τις κατάλληλες συνθήκες, το διοξείδιο του άνθρακος που θα αποθηκευθεί υπογείως μπορεί να μετατραπεί σε ανθρακικό ασβέστιο –ασβεστόλιθο– εξαλείφοντας τον κίνδυνο της διαρροής ή της διαστάλαξης.

Στο πιλοτικό πρόγραμμα του 2012-13, ο Στουτ και οι συνεργάτες του ανέμειξαν 250 τόνους διοξειδίου του άνθρακος και υδροθείου –το αέριο που μυρίζει σαν τα χαλασμένα αυγά– με νερό που αντλήθηκε από μεγάλα βάθη και εμψέκασαν το μείγμα σε 400 έως 800 μέτρα εντός του βασάλτη. Μία αρχική δοκιμή το 2014 κατέδειξε ότι σχεδόν όλος ο άνθρακας ορυκτοποιήθηκε σε λιγότερο από δύο έτη· τα προσφάτως δημοσιευμένα ευρήματα επιβεβαιώνουν το αυτό αποτέλεσμα.

«Υπήρξαν κάποιες μελέτες που έδειχναν ότι η αντίδραση μπορεί να λάβει χώρα σε μία δεκαετία, μα κανείς πράγματι δεν το πίστευε», είπε ο Στουτ. «Πάραυτα στην μελέτη μας, ήταν μόνον δύο χρόνια». Η τεχνολογία έχει απαιτήσεις που ίσως περιορίζουν το εύρος χρήσης της. Το πιλοτικό πόνημα ήταν υδροβόρο (απαιτούσε πολύ νερό), περίπου 45 λίτρα νερού για μετατροπή και αποθήκευση μισού κιλού διοξειδίου του άνθρακος. Επίσης, η τεχνολογία απαιτούσε σχηματισμούς βράχων βασάλτη, οι οποίοι αποτελούν μόνον το 10% των ηπειρωτικών βράχων.

Αλλά το πλείστον του ωκεάνιου πυθμένα είναι από βασάλτη, και ο Στουτ είπε ότι είναι δυνατόν η τεχνολογία να λειτουργήσει με την χρήση θαλασσίου ύδατος. «Είναι επίσης δυνατόν το νερό που χρησιμοποιήθηκε να ανακυκλωθεί», είπε, «επειδή η αντίδραση διεξάγεται αρκετά γρήγορα». «Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούμε πόσιμο νερό συνεχώς· μπορεί να γίνει κυκλικά», είπε. «Μπορούμε να διαλύσουμε το διοξείδιο του άνθρακος και να το διοχετεύσουμε κάτω στο πηγάδι, ωθώντας τα ορυκτά του άνθρακος, χωρίς το κατακρημνιζόμενο νερό να εμπεριέχει επιπλέον διοξείδιο του άνθρακος».

«Το κόστος ίσως αποτελέσει θέμα στην κλιμακωτή αύξηση της τεχνολογίας. Στο πιλοτικό πρόγραμμα, κοστίζει περίπου 30$ ανά τόνο για την αποθήκευση του άνθρακος διότι οι εκπομπές από το γεωθερμικό εργοστάσιο προξενούνται κοντά στην περιοχή όπου αποθηκεύονται. Αλλά η μετακίνηση του άνθρακος είναι δαπανηρή», είπε ο Στουτ, «και αυτό το κόστος ίσως αυξηθεί εάν χρειάζεται οι εκπομπές να διοχετευθούν σε βράχο μακρύτερα από την πηγή τους.».

«Πάραυτα, η τεχνολογία αποτελεί πρόσθετο εργαλείο τοποθέτησης των εκπομπών υπογείως υπέρ της μάχης της κλιματικής αλλαγής», είπε ο Άινες. «Πειραματικά προγράμματα έχουν θέσει 11 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακος υπογείως με ασφάλεια έως τώρα», είπε, «κυρίως σε παλαιές πετρελαιοπηγές.».

 
10/6/2016
Καθαρίν Γκάμμον

Πηγή: TakePart.com.
Μετάφραση: Παναγιώτης Κουϊμτζίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλείσθε να μην γράφετε υβριστικά σχόλια, διότι θα διαγράφονται.