Για την εκκλησία και τη θρησκεία.

Γράφει ο πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως

επί των Εθνικών Θεμάτων

Για το βιογραφικό του Παναγιώτη Λ. Παπαγαρυφάλλου δείτε εδώ.

1. Στο προηγούμενο σχόλιό μου αποπειράθηκα να θέσω μερικά πραγματικά γεγονότα γύρω από το ρόλο της Ελληνικής Εκκλησίας απαντώντας και στους ανιστόρητους ισχυρισμούς του υπουργού παιδείας Φίλη.
2. Συνεχίζοντας, λοιπόν, από τη σκοπιά «ενός μη καλού χριστιανού» – οι «καλοί» σιωπούν για να τα οικονομούν και να τα έχουν καλά με όλους – μεταφέρω εδώ την κατά της ελληνικής Εκκλησίας κριτική μου, την οποία άσκησα στο: «Κατηγορώ ενός πολίτη», το οποίο είδε το φως της δημοσιότητας τον Οκτώβριο του 1992».
3. Έγραφα τότε: «Κατηγορώ την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους ποιμένες της, γιατί χρόνια και χρόνια κινούνται σε μια υποκριτική και τυπολατρική συμπεριφορά αδυνατώντας να διαμορφώσουν στοιχειωδώς πραγματικούς χριστιανούς και να τους κάνουν ν’ αγαπήσουν περισσότερο και τον άνθρωπο και την πατρίδα από τα σκυλιά και τα αυτοκίνητα» (βλ. «Πολιτικά Θέματα της 2 και 9 Οκτωβρίου 1992 και αναδημοσίευσή του στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002, σελ. 82-98 και το εδώ παράθεμα σελ. 89).
4. Επανερχόμενος με το άρθρο μου: «Οι λογαριασμοί της αμαρτίας και τα καθήκοντα των πιστών» ασκώντας κριτική στους… πιστούς κατηγορώντας τους για υποκρισία γιατί όχι μόνο κάνουν μυστικές καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς αλλά και τις ανέχονται και τις εγκρίνουν γι’ αυτούς που ψηφίζουν.

Ουσιαστικά πρόκειται περί κλοπής, η οποία συγκρούεται με το «ου κλέψεις» των ευαγγελίων. (Δημοσιεύθηκε στα «Πολιτικά Θέματα» της 8-5-2001 και αναδημοσιεύθηκε στο Β’ τόμο του συλλογικού μου έργου: «Πολιτική και Κοινωνία στην Ελλάδα του Λαϊκισμού», εκδ. «Πολιτικά Θέματα», Αθήνα 2004, σελ. 67-71).
Το κορόιδο οι.. πιστοί! Στη μάσα και στην ανομία!

5. Αποπειρώμενος να ευαισθητοποιήσω αυτή την υποκριτική μάζα των «πιστών» και να τους προτρέψω να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους διεφθαρμένους πολιτικάντηδες που ψήφιζαν και ψηφίζουν έγραφα στο άρθρο μου: «Πρόκειται για μια πιθηκοειδή συμπεριφορά της Ελλάδας, των Ελλήνων Χριστιανών, οι οποίοι ενισχύουν τη διαφθορά» (βλ. το άρθρο μου: «Η Ελλάδα χωρίς κοινή γνώμη», στα «Πολιτικά Θέματα» της 24/10/2003 και αναδημοσίευση οπ.π. σελ. 308-312).

Την πάπια οι… πιστοί. Με τους πολιτικούς βόθρους για ν’ αρπάξουν κάτι και αυτοί.

6. Με την ευκαιρία του άρθρου του μακαριστού Χριστόδουλου με τίτλο: «Η έκπτωση ήθους» (που δημοσιεύθηκε στην εφ. «Το Βήμα», της 6-12-1992), με το οποίο ασκούσε κριτική στα φαινόμενα της διαφθοράς που μάστιζε την Ελλάδα της Ορθοδοξίας, του απέστειλα «Ανοιχτή Επιστολή», στην οποία συμπορευόμενος μαζί του του έγραφα, ανάμεσα στ’ άλλα, για τους υποκριτές πιστούς: «Εξάλλου, ποιος δεν τους βλέπει στις μητροπόλεις και τις εκκλησίες της Ελλάδας να στέκουν με τα χέρια σταυρωμένα και να κοιτάζουν με έκσταση προς τα επάνω ωσάν να θέλουν να δείξουν ότι εκείνη την ώρα την «ιερή» «μιλούν» με το Θεό, ενώ σκέπτονται – οι περί την πολιτική και οι κυβερνώντες – πως θα ενεργήσουν να εξοντώσουν τον πολιτικό αντίπαλο.

7. Συνέχιζα: «Πολύ εύστοχα και παραστατικά κάνετε λόγο για «χορό των κολασμένων» και για «θανατηφόρο του ήθους ιό που έχει προσβάλει τα περισσότερα των κυττάρων του κοινωνικού μας ιστού».

8. Ερμηνεύοντας τα λόγια αυτά του τότε μητροπολίτη Δημητριάδος έγραφα: «… όμως οι κυβερνώντες ισχυρίζονται υποκριτικά ότι είναι χριστιανοί και ορκίζονται στο ευαγγέλιο».

9. Συνέχιζα: «Συνεπώς μπορεί κανείς να μη φοβάται το θεό και να είναι αγαθός, καλός και τίμιος άνθρωπος και άρα στην ουσία πραγματικός χριστιανός, ενώ το αντίθετο μπορεί να συμβαίνει -και συμβαίνει- σε πολλούς που σταυροκοπιούνται κατανυκτικά με φόντο τα τηλεοπτικά κανάλια. Η ζωή τους και η συμπεριφορά τους το επιβεβιαώνει». Είναι, λοιπόν, καιρός Σεβασμιώτατε, ν’ απομακρυνθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία απ’ αυτή την εξωκοινωνική και εξωπραγματική αντίληψη, η οποία αποδυναμώνει το ηθικό της κύρος».

10. Την επιστολή αυτή την είχα απευθύνει ως Πρόεδρος της Κίνησης Ενεργών Πολιτών, την οποία είχαμε συστήσει το 1992 με τον εκδότη των «Πολιτικών Θεμάτων» Κώστα Κύρκο και με την οποία καλούσα τον μητροπολίτη να συντονίσουμε τη δράση μας κατά της διαφθοράς.

Η επιστολή πρόσκληση κατέληγε: «Απαιτείται συναγερμός των πιστών Χριστιανών για τους οποίους σήμανε η ώρα, η μεγάλη ώρα της πραγματικής ανθρώπινης και εθνικής προσφοράς. Όταν η Ελλάδα πνέει τα λοίσθια η Εκκλησία δεν έχει δικαίωμα να σιωπά» (Το πλήρες κείμενό της προς Χριστόδουλο «Ανοιχτής Επιστολής – Πρόσκλησης, βλ. στα «Πολιτικά Θέματα» της 11-17 Δεκεμβρίου 1992 και αναδημοσίευσή της, με την απάντησή του στο συλλογικό μου έργο: «Κριτικά Κείμενα», εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2012, σελ. 15-20).

11. Ο γράφων και τότε και τώρα έχει την εδραία – αλλά εξωκοινωνική-άποψη ότι δεν μπορείς να λέγεσαι και να είσαι πραγματικός χριστιανός και δη Ορθόδοξος όταν κολυμπάς μέσα στους οχετούς του διεφθαρμένου συστήματος το οποίο στηρίζεις και αναπαραγάγεις με την ψήφο σου.

12. Μ’ αυτή την έννοια ασκούσα κριτική σ’ όλα εκείνα τα εκατομμύρια των «πιστών», τα οποία ενώ δήλωναν – ψευδώς – ότι «δεν ζούμε χωρίς το Χ.Ο. στις ταυτότητες, ψήφιζαν και ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. που το κατήργησαν». Ο γράφων το θεωρεί αυτό καραγκιοζηλίκη γιατί αυτός ζει και χωρίς το Χ.Ο. αλλά παραμένει εκτός των πολιτικών βόθρων και της διαφθοράς που βασιλεύει σ’ αυτούς. Διεφθαρμένος και Χριστιανός Ορθόδοξος δεν πάνε μαζί. Έτσι, νομίζω, λένε τα ευαγγέλια, τα οποία δεν διάβασε καλά ο γράφων και ούτε επισκέπτεται συχνά την εκκλησία να προσεύχεται με… κατάνυξη όπως το κάνουν επιδεικτικά πολλοί πολιτικάντηδες που κρύβουν τους λογαριασμούς τους.

13. Μετά απ’ όλα αυτά τα αντιδημοφιλή, έρχομαι στον Φ. Ένγκελς – υποθέτω ότι τον έχει ακουστά ο υπουργός Φίλης – ο οποίος καταχέριασε τους εκπροσώπους της παρισινής κομμούνας του 1871, οι οποίοι, επηρεασμένοι από τους λεγόμενους ριζοσπάστες Μπλανκιστές, «για ν’ αποδείξουν ότι είναι πιο ριζοσπάστες απ’ όλους, καταργούν το θεό με διάταγμα όπως έγινε το 1793».

14. Οι Μπλανκιστές, λοιπόν της Κομμούνας, που επικράτησαν για ένα φεγγάρι, εξέδωσαν διάταγμα στο οποίο διελάμβαναν και τα εξής: «Δεν υπάρχει θέση για ιερείς στην κομμούνα. Κάθε θρησκευτική εκδήλωση, κάθε θρησκευτική οργάνωση πρέπει ν’ απαγορευθεί».

Ο συνιδρυτής της επαναστατικής θεωρίας με τον Κ. Μαρξ, έγραφε για αυτή την εξωκοινωνική και εξωϊστορική απόφαση των Μπλανκιστών: «Κι αυτό το αίτημα, ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να μεταβληθούν σε αθέους με διαταγή του μουφτή, υπογράφτηκε από δύο μέλη της κομμούνας, που είχαν πραγματικά αρκετή ευκαιρία ν’ ανακαλύψουν ότι πρώτα, πάρα πολλά πράγματα μπορούν να διαταχθούν στο χαρτί, χωρίς αναγκαστικά και να πραγματοποιηθούν, και δεύτερον, ότι η δίωξη είναι το καλύτερο μέσο να προωθηθούν ανεπιθύμητες πεποιθήσεις! Αυτό είναι πάρα πολύ βέβαιο. Η μόνη υπηρεσία που μπορεί να προσφερθεί σήμερα στο θεό είναι να κηρυχθεί ο αθεϊσμός υποχρεωτικό άρθρο πίστης».

15. Αυτά και άλλα πολλά καταμαρτυρούσε ο Ένγκελς εναντίον των Μπλανκιστών που κήρυσσαν την αθεΐα και αποπειράθηκαν να την θέσουν… εκτός νόμου με.. διάταγμα (βλ. για το ζήτημα αυτό: «Κ. Μαρξ: «Κριτική της φιλοσοφίας του δικαίου του Χέγκελ», εκδ. «Αναγνωστίδη», Αθήνα χ.χ. σελ. 149-150 και με την πληροφορία ότι ο Λουΐ Μπλάνκι, (1805-1881), ήταν Γάλλος σοσιαλιστής επαναστάτης).

16. Των πραγμάτων ούτως εχόντων και εν όψει του ιστορικού και κοινωνιολογικού γεγονόςτος ότι η θρησκεία δεν καταργείται με νόμο – όπου επιχειρήθηκε απέτυχε – καλό θα ήταν για τους μαθητευόμενους μάγους του ΣΥΡΙΖΑ να μελετήσουν και λίγο Ένγκελς. Πολλοί τη δέχονται – έστω υποκριτικά – και άλλοι την απορρίπτουν, αλλά ούτε μπορούν ούτε έχουν το δικαίωμα να την καταργήσουν.

17. Έστω και ως μύθος είναι αναγκαίος για πολλούς, αφού όπως έγραφε το 1940 ο στοχαστής Δημήτρης Γληνός: «Ένας μύθος είναι αναγκαίος για να ζει ο άνθρωπος τη ζωή του» (βλ. τον «Σοφιστή» του Πλάτωνος, εκδ. «Ζαχαρόπουλος», Αθήνα 1940, εισαγωγή του Γληνού, σελ. 50).

18. Καταλήγοντας θα έλεγα ότι μακάρι να είχαμε στην Ελλάδα πολλούς αληθινούς Χριστιανούς. Δεν θα βρισκόμασταν σε τούτο το «χορό των κολασμένων», όπως έγραψε και ο μακαριστός Χριστόδουλος στο «Βήμα» το Δεκέμβρη του 1992.

Γι’ αυτό, λοιπόν, το μεταφυσικό ζήτημα της θρησκείας, η οποία πορεύεται από την εμφάνιση του ανθρωπίνου είδους επί της γης, θα παραθέσω στο επόμενο σχόλιο μερικές απόψεις φιλοσόφων και στοχαστών.

Αθήνα 21/10/2016