Νερό: Εμπόρευμα ή αγαθό; (Διδασκόμενη σχιζοφρένεια ή ύπουλος σκοπός;)

Διαβάζοντας το σχολικό βιβλίο «Αρχές Οικονομίας» της Α΄ τάξης του ΕΠΑ.Λ., στην σελίδα 17, παράγραφος 2, διαβάζουμε το εξής κείμενο: «Τα εμπορεύματα είναι αποτελέσματα της ανθρώπινης εργασίας.». Ωραία έως εδώ, δίνεται, όπως κανείς αντιλαμβάνεται το τι θεωρείται ως εμπόρευμα.

Στην ίδια σελίδα, στην 4η παράγραφο, όμως, διαβάζουμε τα εξής: «Ορισμένα εμπορεύματα έχουν την ικανότητα να  ικανοποιούν περισσότερες από μία ανθρώπινες ανάγκες. Το νερό ικανοποιεί τη δίψα μας, αλλά, ταυτόχρονα. το χρησιμοποιούμε για την προσωπική μας καθαριότητα, για την καθαριότητα του περιβάλλοντος μας και των ρούχων, για να δροσιστούμε, για να ποτίσουμε τις γλάστρες στο μπαλκόνι ή τα φυτά στο χωράφι.»

Η σελίδα 17 του βιβλίου «Αρχές Οικονομίας» της Α΄ Τάξης του ΕΠΑ.Λ.

Τώρα, εδώ υπάρχει μία αντίφαση, που θέλω να πιστεύω ότι έγινε από απροσεξία των συγγραφέων. Δεν μπορεί να ΟΡΙΖΕΤΑΙ ως εμπόρευμα, στην 1^η παράγραφο, ό,τι παρασκευάζει ή παράγει ο άνθρωπος και στην 4^η το ΝΕΡΟ – στην παρασκευή του οποίου ο άνθρωπος ΔΕΝ έχει ΚΑΜΜΙΑ ανάμειξη – να παρουσιάζεται ως ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ!!!!

Πήτερ Μπράμπεκ, τέως Πρόεδρος της Νεστλέ

Αυτή η όλη έκφραση έφερε συνειρμούς σχετιζόμενους με τις δηλώσεις του τέως Προέδρου της Νεστλέ, Πήτερ Μπράμπεκ, σε τεκμηριογράφηση με τον τίτλο «Ταΐζουμε τον Κόσμο» (We feed the world), όπου είχε δηλώσει, εμμέσως πλην σαφώς, την ιδιωτικοποίηση του νερού, με την δικαιολογία ότι δεν είναι διαθέσιμο, εξ ίσου, στους πάντες!!! Προσέξτε τι γίνεται! Θεωρία συνωμοσίας; Πραγματική συνωμοσία; Απροσεξία των συγγραφέων; Το ζήτημα είναι πάντως ότι με κάτι τέτοια ΕΥΚΟΛΑ συνηθίζουμε στο μυαλό μας αυτό που κάποιοι ίσως επιζητούν. Μην νομίζετε ότι είναι κάτι το άκακο. Η χειρότερη ασθένεια που μας προσβάλλει είναι αυτή που ΔΕΝ εμφανίζει συμπτώματα.

Παναγιώτης Κουϊμτζίδης