Η ισλαμοποίηση της Ελλάδας: Ένα οργουελιανό σενάριο...

Του Δαμιανού Βασιλειάδη

δημοδιδασκάλου, συγγραφέα

ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, παραιτηθέντος το 1977 από το ΠΑΣΟΚ και προδιαγράψαντος από την εποχή εκείνη την ιστορία του μεταπολιτευτικού εγκλήματος και προδοσίας.

Για το βιογραφικό του Δαμιανού Βασιλειάδη δείτε εδώ.

Για το προσωπικό ιστολόγιο του Δαμιανού Βασιλειάδη δείτε εδώ. 

Αθήνα, 30.7.2015

Επειδή υπάρχει πλήρης σύγχυση για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, θα προσπαθήσω και από την δική μου πλευρά να αναλύσω ορισμένα φαινόμενα της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, που είναι εκτός συζήτησης,  γιατί έτσι βολεύει το σύστημα. Θα ξεκινήσω με ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, που πολλές φορές υπήρξε προφητικός:

ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,

με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,

λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε

για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο

τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.

Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο,

ψεύτικα ήταν τα μηνύματα

(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).

Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,

εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,

κι ανέτοιμους - πού πια καιρός - μας συνεπαίρνει.

Αυτά έγραφε ο ποιητής, που ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες σήμερα. Παρεμπιπτόντως πρέπει να τονίσω ότι ποτέ δεν έχω διαψευστεί στις προβλέψεις μου κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης.

Τα περισσότερα άρθρα αποτελούν κεφάλαια από διάφορα βιβλία μου ή προηγούμενες αναλύσεις, που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο, γιατί, για το σύστημα και τα υποτακτικά του, ήταν απαγορευμένα.

Θα ξεκινήσω στην παράθεση των κειμένων που θα λάβουν χώρα ανά δύο ημέρες, ξεκινώντας από σήμερα με μια διατύπωση που έχει την έννοια αξιώματος και αποτελεί την θέση της Αριστερής Πλατφόρμας: ΕΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ «ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ» ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΩΡΊΑ ΤΟΣΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Χαρακτηριστική σχετικά είναι η δήλωση του Πορτογάλου οικονομολόγου και νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου: «Η Αριστερά πίστευε ότι θα κερδίσει τη μάχη στο παρόν με τα όπλα του παρελθόντος. Καθώς η θεωρία δεν ανανεώθηκε, η πρακτική έγινε ένα μπερδεμένο κουβάρι. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο ρεαλισμός και η ουτοπία αποτελειώθηκε από τον οπορτουνισμό». (Ζοζέ Σαραμάγκου, συνέντευξη στην εφημ. «Ελευθεροτυπία», 21.6.2010.)
 

Οι προγραμματικές δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη και γενικότερα αποτελούν ένα πρόγραμμα παροχών, που έχει σχέση με το παρασιτικό καταναλωτικό μοντέλο όλης της μεταπολίτευσης, (εκτός από τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης) που βασικά ισχυριζόταν ότι «λεφτά υπάρχουν», απλώς τα λεφτά αυτά ήταν δυστυχώς δανεικά. Μερικοί τα θεωρούσαν μάλιστα «δανεικά και αγύριστα». Τους διέψευσε όμως η σκληρή πραγματικότητα, που δεν έχει σχέση με ιδεοληπτικές φαντασιώσεις και βέβαια με την διεθνή και εσωτερική πραγματικότητα. Όλοι αυτοί από όλες τις ιδεολογικές κατευθύνσεις ζούσαν σε έναν κόσμο φανταστικό, εκτός τόπου και χρόνου και μάλλον θέλουν με την μέθοδο της φυγής, να συνεχίζουν να ζουν σ’ αυτόν τον ανύπαρκτο παραδεισένιο χρόνο και τόπο.

Όλα αυτά τα φαινόμενα πρόκειται στην σειρά των αναλύσεών μου να καταθέσω στο επόμενο χρονικό διάστημα. Μπορείς βέβαια, για να πω και το τελευταίο στο εισαγωγικό αυτό σημείωμα, να υπόσχεσαι στον καθένα λαγούς με πετραχήλια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η πραγματικότητα.

Εκ προοιμίου ωστόσο δηλώνω καθαρά και ξάστερα και θα προσπαθήσω να αποδείξω με την παράθεση των αναλύσεών μου  ότι τα μνημόνια και αντιμνημόνια δεν ήταν και δεν είναι το πρόβλημα της Ελλάδας, γιατί έτσι όπως πολιτευτήκαν τα κόμματα της μεταπολίτευσης, απαξάπαντα, δεν υπήρχε διαφυγή, δηλαδή θα τα υπέγραφαν, εκτός αν οδηγούσαν την χώρα στην πλήρη και οριστική καταστροφή. Κι’ αυτό επειδή όπως λεν διάφοροι στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και πράγματι. Ο ένας δρόμος οδηγεί στην διέξοδο και ο άλλος στην καταστροφή. Το πρόβλημα λοιπόν είναι τι κάνεις για να βγεις απ’ αυτά. Με ευχολόγια φυσικά δεν γίνεται ούτε με «αριστερές ή δεξιές» φαντασιώσεις. Το βασικό πρόβλημα είναι η πρωτοφανής παρακμιακή μας πορεία από συστάσεως του ελληνικού κράτους, βασικά η παρασιτική μας νοοτροπία. Γιατί ο παρασιτισμός δεν εντρυφά μόνο στην οικονομία, αλλά κυρίως στα μυαλά μας. Η Ελλάδα στην μεταπολίτευση απετέλεσε ένα τεράστιο φρενοκομείο, όπως έλεγε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος. Με αυτήν την έννοια τα φαινόμενα δεν μπορείς να τα εξηγήσεις πάντοτε με πολιτικούς ή οικονομικούς όρους, παρά με όρους της ψυχοπαθολογίας του Έλληνα.

Η ισλαμοποίηση της Ελλάδας. Ένα οργουελιανό σενάριο

                                                                                                     Αθήνα, 31 Μάι, 2015

Ο τίτλος είναι παραπλανητικός και για ορισμένους παρωχημένους πολυπολιτισμικούς διεθνιστές  νεοταξίτες μπορεί να φαντάζει ως πρόκληση. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το φαινόμενο, όχι σύμφωνα με τα ιδεολογικά κατάλοιπα, αγκυλώσεις και ιδεοληψίες ορισμένης παρωχημένης μερίδας της αριστεράς και της ξεπουλημένης, εθελόδουλης δεξιάς στην Ελλάδα, αλλά με αυτήν την  αλήθεια των πραγμάτων στο βαθμό φυσικά που είμαστε σε θέση να την «συλλάβουμε».

Εκ προοιμίου, πριν ακόμη προχωρήσουμε στην ανάλυση μας, για να φέρουμε και τα σχετικά επιχειρήματα και να πείσουμε τυχόν τους έχοντες καλήν προαίρεση, ισχυριζόμαστε ότι η ισλαμοποίηση της Ελλάδας εντάσσεται στο αποκαλούμενο Νέο Ανατολικό Ζήτημα.

Το παλιό είχε να κάνει, όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν με την εξόντωση όλου του χριστιανικού (κατά απόλυτη πλειονότητα ορθόδοξου) πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Βασικά με τις τρεις γνωστές γενοκτονίες: Την γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων, που σαν ομόθρησκοι προς την Ρωσία, εθεωρείτο ότι τάσσονταν στο πλευρό της σε κάθε πολεμική σύγκρουση της τελευταίας με την Οθωμανική Τουρκία. Η τελευταία ως γνωστόν αποτελούσε το ανάχωμα κατά κάποιον τρόπο της Δύσης στις επεκτατικές βλέψεις της Ρωσίας ή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, προς τις δύο κατευθύνσεις. τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Μέση Ανατολή.

Στο μεταξύ οι συνθήκες άλλαξαν, καθώς και οι πρωταγωνιστές σε έναν βαθμό, αλλά η ουσία παραμένει. Ποια είναι η ουσία: Ο αποκλεισμός της Ρωσίας, με κάθε τρόπο και μέσο από τον κίνδυνο καθόδου της στα θερμά ύδατα της Μεσογείου και στην Μέση Ανατολή. Το πρόβλημα συνεπώς παραμένει το ίδιο: Ο έλεγχος δηλαδή των πηγών και των αγωγών του φυσικού αερίου και πετρελαίου, ως ενεργειακού στρατηγικού όπλου, και ο αποκλεισμός της Ρωσίας από οποιαδήποτε επαφή με τους ορθόδοξους χριστιανικούς πληθυσμούς στην κρίσιμη αυτή περιοχή, που θα μπορούσε να αλλάξει τους συσχετισμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για την κατοχύρωση των δικών τους συμφερόντων φυσικά. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και ο παντελής  αποκλεισμός της Ρωσίας από την Δυτική Ευρώπη γενικότερα.
Στα πλαίσια αυτά ζούμε και διακρίνουμε δύο στρατηγικές των ΗΠΑ. Πρώτον, η ουδετεροποίηση ή καταστροφή οποιασδήποτε χώρας που διάκειται ή θεωρείται ότι διάκειται ευνοϊκά προς την Ρωσία, για πολλούς και διάφορους λόγους, κυρίως πολιτιστικούς και θρησκευτικούς και δεύτερον, η σταδιακή ισλαμοποίηση αυτών των χωρών, ώστε στο μέλλον να αποφευχθεί μια δια παντός αυτός ο κίνδυνος. Στην κατηγορία αυτή ανήκε η πρώην Γιουγκοσλαβία, η οποία ως ορθόδοξη χώρα και διακείμενη ευνοϊκά προς την Ρωσία, έπρεπε να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη και η οικονομική σε πρώτη φάση ασφυξία της Ελλάδας και σε δεύτερη φάση η ισλαμοποίησή της, ώστε να μην μπορεί να αποτελεί οποιονδήποτε γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό κίνδυνο για τις ΗΠΑ, όσο η στρατιωτική τους παρουσία στον προαναφερόμενο χώρο παραμένει ισχυρή και όσο θα είναι σε θέση να κατοχυρώσει τα συμφέροντά της, πριν δημιουργηθούν δυσμενείς συνθήκες στο μέλλον, που δεν μπορεί να ελέγξει.  Για την υλοποίηση αυτού του στόχου επιστρατεύτηκε και ο Γιώργος (Τζέφρυ) Παπανδρέου (βλ. νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια), για να μην επεκταθώ σε όλους τους Παπανδρέου και σε άλλους εθνοκάπηλους, με στόχο να δημιουργήσει από την Ελλάδα μια πολυπολιτισμική, πολυεθνική, πολυφυλετική και πολυθρησκευτική χώρα (βλ. ψήφισμα για το τζαμί στον Βοτανικό, που θα είναι η αρχή για να γεμίσει τζαμιά η Ελλάδα), με ανοιχτά σύνορα. Η κατάργηση του έθνους -κράτους που επιδιώκεται από ορισμένους κύκλους της δεξιάς και της αριστεράς αποσκοπεί ουσιαστικά στην κατάργηση των συνόρων. Έτσι μπορούν ανενόχλητα να εισρέουν στην χώρα ελεύθερα λαθρομετανάστες από την Ασία και την Αφρική, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους Έλληνες και την Ελλάδα.

Σύμφωνα μάλιστα με μια μοντέρνα θεωρία ότι το κράτος «παράγει» έθνος και όχι το αντίθετο, δεν έχει σημασία το έθνος και συνεπώς μπορεί να έρθουν όσοι αλλοεθνείς θέλουν για να αλλάξει η σύνθεση του πληθυσμού και σταματήσει κάθε δυνατότητα ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, αφού δεν θα υπάρχει πια ελληνικό έθνος, αλλά ένας πολυπολιτισμικός χυλός, έρμαιο της καταναλωτικής κοινωνίας του κεφαλαίου. Η ταύτιση και στήριξη τέτοιων θεωριών και πολιτικών αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως απέναντι στην πατρίδα μας. 

Εμείς στην Ελλάδα ανήκουμε σαφώς στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ και τα περιθώρια ελιγμών είναι περιορισμένα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κινηθούμε με μια έξυπνη στρατηγική στα πλαίσια του πολυπολικού κόσμου, όπως λίγο πολύ είχε κινηθεί ο Βενιζέλος. Ο εμφύλιος όμως, που αποτελεί την βασική αιτία των σημερινών δεινών, πρέπει να μας προσγειώνει στην πραγματικότητα και να μας κάνει πολύ προσεκτικούς. Από την άλλη έχουμε και το πρόσφατο παράδειγμα του νεώτερου Καραμανλή, για όποιον ξέρει να το ερμηνεύει αντικειμενικά και όχι με προκαταλήψεις. Στα πλαίσια αυτά οποιαδήποτε συνεργασία με την Ρωσία, σε θέματα ενέργειας και στρατιωτικής συνεργασίας, είναι από τα πριν καταδικασμένη σε αποτυχία, που μπορεί να έχει και γενικότερες συνέπειες, αν λάβουμε τις επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων μας από Βορρά και Ανατολή, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να μας δημιουργήσουν προβλήματα.

Υπάρχει λοιπόν ένα πολύ καλά μελετημένο σχέδιο ισλαμοποίησης της Ελλάδας, της ενίσχυσης του ισλαμικού τόξου γύρω απ’ αυτήν και την σταδιακή ίσως ισλαμοποίηση της Ευρώπης, για να μην μπορεί ποτέ να έλθει σε προσέγγιση με την Ρωσία. Γιατί ο βασικός στόχος των ισλαμιστών είναι η Ορθοδοξία. Και γιατί όχι; Δεν γίνεται τίποτε τυχαία. Ο εμφύλιος στην Συρία εντάσσεται επίσης σ’ αυτά τα πλαίσια και το ισλαμικό κράτος που εξέθρεψε και προωθεί η Τουρκία και Αμερική υπηρετεί και αυτόν τον στόχο, ανάμεσα σε άλλους.
Σχετικά με την Ελλάδα, υπάρχει η πρόβλεψη από τα Ηνωμένα Έθνη ότι το 2060 η πλειονότητα του πληθυσμού στην Ελλάδα θα είναι ισλαμική. Αυτή η πρόβλεψη βέβαια έχει ανατραπεί τελείως από τα πρόσφατα γεγονότα. Σε δέκα το πολύ είκοσι χρόνια η πλειοψηφία στην Ελλάδα θα είναι ισλαμιστές. Αν υπολογίσουμε στην πρόβλεψη αυτή, που την βλέπουμε καθημερινά μάλιστα να υλοποιείται με την αθρόα εισροή λαθρομεταναστών, η οποία σχεδιασμένα θα επιταθεί, την τρομερή υπογεννητικότητα των Ελλήνων, την γήρανση του πληθυσμού και την φυγή της Νεολαίας λόγω παντελούς αδυναμίας να βρουν εργασία κι αν υπολογίσουμε την πλήρη ανασφάλεια και αβεβαιότητα που επικρατεί, τότε πράγματι το μέλλον της Ελλάδας είναι προκαθορισμένα αρνητικό. Όσοι μπορούν, όταν πια τα πράγματα θα φτάσουν στο απροχώρητο, είτε νέοι είτε μεσήλικες είτε γέροι, θα προσπαθήσουν μέσω της μετανάστευσης, εφόσον έχουν την δυνατότητα, να φύγουν για να γλυτώσουν από την «ανθρωποφαγία», που θα ενσκήψει στον τόπο μας Θα φτάσουμε στο σημείο, εφόσον αποκτήσουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο ιθαγένεια και πολιτικά δικαιώματα οι λαθρομετανάστες, με τα μύρια όσα προβλήματα κουβαλούν μαζί τους, και τα άλλα τόσα που έχει η χώρα μας, λόγω της ανθρωπιστικής και γενικότερης κρίσης, η οποία είναι ηθική, πνευματική, κοινωνική και πολιτισμική πρωταρχικά, να διατρέχει τον κίνδυνο να αφανιστεί η πατρίδα μας από προσώπου γης.

Ορισμένοι αφελείς κοσμοπολίτες πολυπολιτισμικοί αριστεροδεξιοί νομίζουν ότι οι ισλαμιστές μπορούν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία. Μάλλον το αντίθετο θα γίνει με τα χάλια της παιδείας μας, που καλλιεργεί την εχθρότητα σε κάθε τι ελληνικό, που έχει σχέση με την γλώσσα την εθνική ιστορική παράδοση, την  θρησκεία, τα ήθη και έθιμα, με μια λέξη τον ελληνικό πολιτισμό.

Θα πει κάποιος. Γελοία πράγματα! Εξωπραγματικά! Θα θυμίσω μονάχα ότι θεωρούσαμε γελοία (όσοι βέβαια την θεωρούσαν γελοία) την περίπτωση των Σκοπίων. Ο Μητσοτάκης είχε πει μάλιστα ότι σε δέκα χρόνια οι Έλληνες θα το ξεχάσουν. Τελικά αποδειχτήκαμε εμείς γελοίοι!!!

Το σχέδιο των Αμερικανών είναι να ακυρώσουν επιτέλους οποιαδήποτε δυνατότητα της Ελλάδας να έχει σχέση με την ομόδοξη Ρωσία. Η γενοκτονία του χριστιανικού πληθυσμού κατά την διάρκεια του Ανατολικού Ζητήματος δεν επαρκεί. Στα πλαίσια του Νέου Ανατολικού Ζητήματος επιδιώκεται η ισλαμοποίηση της Ελλάδας σε πρώτη φάση και σε δεύτερη της Ευρώπης, ώστε να μην χρειάζονται οι ΗΠΑ την χρησιμοποίηση στρατιωτικών, διπλωματικών και άλλων μέσων για την απομόνωση της Ρωσίας, που ήταν και είναι ο βασικός στρατηγικός στόχος τους, μιας και δεν είναι σε θέση να την καταστρέψουν. Εάν η Ελλάδα κυρίως και ίσως στην συνέχεια και η Ευρώπη έχουν μια ισλαμική πολιτική δύναμη, ή κυρίαρχη, λόγω θρησκείας, ασφαλώς δεν θα θέλει επ’ ουδενί να έχει σχέση με τους ορθόδοξους Ρώσους, τους απίστους και με την Ρωσία, μια χώρα ορθόδοξη.

Το σχέδιο αυτό μπορούν να το υλοποιήσουν με την σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της πολυπολιτισμικής του κοσμοθεωρίας, που ταυτίζεται με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη νεοταξική πολιτική των Αμερικανών. Από διαφορετική αφετηρία, αλλά με την ίδια στρατηγική πετυχαίνει η Νέα Τάξη, την ανωτέρω στρατηγική. Η λανθασμένη, παρωχημένη παγκοσμιοποιημένη, νεοταξική «διεθνιστική» αλληλεγγύη με τους Ισλαμιστές αποίκους, που εισρέουν ήδη κατά δεκάδες και αύριο κατά εκατοντάδες χιλιάδες στην χώρα μας συναντάται με την στρατηγική των ΗΠΑ, που πετυχαίνουν τους στόχους τους, χωρίς να χρειάζεται την δική τους πολυδάπανη ίσως παρέμβαση, στρατιωτική, οικονομική ή άλλη.

Θέλει η Αριστερά στην Ελλάδα να παίξει αυτόν τον ρόλο για την εξυπηρέτηση των γεωστρατηγικών και γεωπολιτικών συμφερόντων των Αμερικανών; Ταυτίζεται η Αριστερά απόλυτα με την πολιτική του Τζέφρυ Παπανδρέου και συνεπώς με την πολιτική των Αμερικανών στην Ελλάδα, που θέλουν τον αφανισμό του ως έθνος, ώστε να μην προβάλει αντίσταση; Θεωρεί η Αριστερά ότι ταυτίζονται οι πατριωτικές δυνάμεις με αυτήν την στρατηγική των Αμερικανών; Ως πρόθεση ασφαλώς όχι.